Schoon weer vandaag!!! Joepie. Terwijl de rest nog lekker ligt te slapen, geniet ik van het zonneke buiten en begin de preparaties voor het ontbijt. Vermits het onze laatste dag is en we nog mega veel eten hebben, maak ik een reuze-omelet met ajuin (sorry Ben), saucissen, ....
Maar vandaag, 'le petit-déjeuner se prend en terrasse', oui oui! Het smaakt direct beter, zelf de grijze hesp.
Na deze brunch vertrekken we weer naar Durbuy Adventure want vandaag gaan we de Via Ferrata doen. In 't kort, ge betaalt geld om uw leven te gaan riskeren door een beetje te gaan bergbeklimmen met allesbehalve aangepaste schoenen en geen ervaring. Maar fun, zeer zeker. Ik heb geen last van hoogtevrees, maar als ik op de ladder sta die zomaar in de leegte staat de wiebelen met maar en plank om de 50 centimeter en bijna geen houvast, begint de brug toch vanzelf oncontroleerbaar te bibberen, of zijn het mijn benen die zo shaken?
Claudia is meegeweest, het heeft haar bloed, zweet en tranen gekost maar ze is erin geslaagd. De I-survived-Durbuy-Adventure T-shirt heeft ze nog tegoed.
't is ondertussen 4 uur en we kopen vlug onze tickets voor de rafting op de Ourthe. Met 5 op een bootje hebben we dan eindelijk den achterkant van Durbuy-Ville gezien en daar is het ook bij gebleven, we zijn de stad zelf niet in geweest.
Terug richting huisje om te avond-eten (restjesdag), op te ruimen en in te pakken en dan, zurück nach Hause. We zijn begonnen met regen en dus moeten we ook eindigen ermee !
In Leuven aangekomen zijn er geen treinen meer naar Brussel (Annika), Antwerpen (Claudia) en dus ook zeker geen naar Nossegem en dus is Ben zo vriendelijk om ons nog naar huis te vervoeren. Mercie Ben !!!
maandag 14 juli 2008
Weekend Durbuy with the Nepali 5 - zaterdag
't heeft geregent vannacht!
Maar toch is het vrij gezellig in onze tuin. Ik zet de tafel voor het ontbijt maar eer iedereen wakker, gedoucht en klaar is, is het eerder nen brunch. Lekker ontbijtje met toast met kaas en kaas-zwannen-omelet en Choco-banane-suiker-bokes.
The breakfast of champions. En we zullen het nodig hebben ook want we vertrekken daarna naar Durbuy Adventure om de Challenger-parcours te doen. In kort komt het op dit neer: ge betaalt geld om uw leven te gaan riskeren door het apeke uit te hangen in de bomen. Claudia heeft hoogtevrees en heeft het dus nogal moeilijk, maar uiteindelijk met veel moed en de belofte dat ze de hele kersen-cake van Annika mag hebben, lukt het haar toch om de eerste 3 parcours af te leggen. Wij doen dan nog de 2 laatste en klimmen, kruipen, hangen en zweten als echt helden... of paras, ge moogt kiezen! Ik moet zeggen dak toch ook een paar keer heb gedacht:" wat doe ik hier in godsnaam?". Maar 't was heel plezant.
Daarna vlug naar de Spar voor kolen en vlees want we hebben nog maar 10 minuten voor de winkel sluit.
Thuisgekomen begint Claudia aan de Nudel Salat en een heel fris en lekker slaatje; Dimitri aan het vuur, en de rest aan het luieren.
Het eten was lekker, het vuur goed en de Nudel Salat te veel.
Vermits het nog licht is, beslissen we een wandeling doorde holle wegen rond Heyd te maken.
Annika als echt boerendochter voelt zich goed.
Daarna zijn we bij Monsieur Pirotte nog wat van het hout gaan halen dat we mochten gebruiken en hebben we nog lekker rond het vuur gezeten. Annika heeft Quaranta-Y-Tres-Coladas gemaakt, maar die mag ze allemaal zelf opdrinken want niemand anders vind het lekker.
Maar toch is het vrij gezellig in onze tuin. Ik zet de tafel voor het ontbijt maar eer iedereen wakker, gedoucht en klaar is, is het eerder nen brunch. Lekker ontbijtje met toast met kaas en kaas-zwannen-omelet en Choco-banane-suiker-bokes.
The breakfast of champions. En we zullen het nodig hebben ook want we vertrekken daarna naar Durbuy Adventure om de Challenger-parcours te doen. In kort komt het op dit neer: ge betaalt geld om uw leven te gaan riskeren door het apeke uit te hangen in de bomen. Claudia heeft hoogtevrees en heeft het dus nogal moeilijk, maar uiteindelijk met veel moed en de belofte dat ze de hele kersen-cake van Annika mag hebben, lukt het haar toch om de eerste 3 parcours af te leggen. Wij doen dan nog de 2 laatste en klimmen, kruipen, hangen en zweten als echt helden... of paras, ge moogt kiezen! Ik moet zeggen dak toch ook een paar keer heb gedacht:" wat doe ik hier in godsnaam?". Maar 't was heel plezant.
Daarna vlug naar de Spar voor kolen en vlees want we hebben nog maar 10 minuten voor de winkel sluit.
Thuisgekomen begint Claudia aan de Nudel Salat en een heel fris en lekker slaatje; Dimitri aan het vuur, en de rest aan het luieren.
Het eten was lekker, het vuur goed en de Nudel Salat te veel.
Vermits het nog licht is, beslissen we een wandeling doorde holle wegen rond Heyd te maken.
Annika als echt boerendochter voelt zich goed.
Daarna zijn we bij Monsieur Pirotte nog wat van het hout gaan halen dat we mochten gebruiken en hebben we nog lekker rond het vuur gezeten. Annika heeft Quaranta-Y-Tres-Coladas gemaakt, maar die mag ze allemaal zelf opdrinken want niemand anders vind het lekker.
Weekend Durbuy with the Nepali 5 - 11 JUL 08
Vrijdag, na ne langen dag werken (nen hele langen dag), vlug naar het station van Nossegem om de trein te nemen naar Leuven. Vanavond vertrekken Claudia, Annika, Ben, Dimitri en ikke naar Heyd-Durbuy, een dorpje op 7 km van Durbuy Centrum om er een leuk weekend door te brengen. Tegen 6 uur ben ik in Leuven, vlug gaan shoppen bij de Lidl en dan wachten op de vrouwen en op Ben,...10 minuten worden er algauw 20 en dan 30 en dan... is hem er.
Onderweg naar Durbuy valt de regen met bakken uit de lucht maar we raken heelhuids in Heyd (lees Hey!) en nemen de sleutels van ons in 18honderd-en-iets gebouwd huizeke. Groot huis, groten tuin, BBQ en alles wat we nodig hebben. Er zijn 3 kamers maar we slapen allemaal gezelling in de kinderkamer dat vol staat met stapelbedden. Ik voel mij precies terug op bosklassen of zo :-).
De croque-monsieurs (die we sandwiches moeten noemen van de duitse dames) en de Kartoffel Salat smaken geweldig, 't is dan ook al na negenen en Dimi's Durum is nooit aangekomen!
Daarna ergeren we ons verschrikkelijk op het allerdomste spelleke ooit, mens-erger-je-niet, in Duitsland blijkbaar mega populair en met een resem regels die ge niet snapt bij zo een dom, eenvoudig spelletje. Enfin, gelachen hebben we in elk geval.
Onderweg naar Durbuy valt de regen met bakken uit de lucht maar we raken heelhuids in Heyd (lees Hey!) en nemen de sleutels van ons in 18honderd-en-iets gebouwd huizeke. Groot huis, groten tuin, BBQ en alles wat we nodig hebben. Er zijn 3 kamers maar we slapen allemaal gezelling in de kinderkamer dat vol staat met stapelbedden. Ik voel mij precies terug op bosklassen of zo :-).
De croque-monsieurs (die we sandwiches moeten noemen van de duitse dames) en de Kartoffel Salat smaken geweldig, 't is dan ook al na negenen en Dimi's Durum is nooit aangekomen!
Daarna ergeren we ons verschrikkelijk op het allerdomste spelleke ooit, mens-erger-je-niet, in Duitsland blijkbaar mega populair en met een resem regels die ge niet snapt bij zo een dom, eenvoudig spelletje. Enfin, gelachen hebben we in elk geval.
Abonneren op:
Posts (Atom)