woensdag 27 mei 2009

Kyoto - 27 mei 2009

Konbanwa,

het was weer een leuke dag vandaag tot op een zeker punt. De dag begon goed, net naast het hotel staat de tempel Sangsujengdo, ik hoop dak het just heb, en dat is echt een heel mooi en heel speciale. Buiten, same difference met de rest, maar binnen staan 1001 Kannon beelden, geen schietdingens, maar een soort buddha met veel armen en heel wat hoofden. Die staan alle 1001 naast elkaar sjiek opgesteld langs weerskanten van een duizend jaar oud beeld van dezelfde Kannon,maar dan groter en prachtig uitgehouwd uit hout, redelijk impressionant moet ik zeggen, je mag er geen fotos trekken en ik heb dat in het geniep toch gedaan, zonder flash, en Kannon heeft er me later op den dag serieus voor gestraft.

Daarna weer heel wat rondgewandeld tot we allemaal honger kregen, Leilani en ik het meeste want Petra, die had al wat gesnoept ;-o en dus zijn we het eerste binnengestapt waar we van s morgens al geen noedels off rijst of vissoep moesten binnenkappen en dat was Seattles Best Coffee, nu vond ik dat in de VS al niet veel soeps, hier evenmin, maar we hadden gegeten.

Uiteindelijk zijn we aan Niji Castle geraakt,nog een Unesco wereld patrimonium site, en terecht, heel mooi en heel speciaal, hier werden Nightingale floors gezet, vloeren die klinken, min of meer het klinkt tenminste niet als schimmelige planken, als een nachtegaal zodat dieven of moordenaars niet ongemerkt binnen kunnen sluipen. Maar het mooiste waren de tuinen, geweldig mooi met de ene kodak moment na de andere.

Daarna lekker gegeten in een Thais / Balinees eethuisje met dumbwit als serveur en dan richting keizerlijk paleis. We stappen de gronden binnen, mooi en weids en Christophe ziet 2 gasten nogal straffe karatetrukken oefenen en vliegt dus met de videocamera naar daar om te filmen. Na enkele minute, willen we vertrekken en wat merk ik, foto appareil weg. RAMP, Mr Leemans had hem in zijn opwinding op een bank vergeten. Ik kon mezelf wel iets aandoen, bon lopen, lopen maar niet teveel stress want Jappanners kennende, zal hij er nog liggen, ewel, Iiejee, nee in het Japans, niks lag er nog, overal gezocht iedereen aangesproken, niks te vinden tot een vriendelijke meneer ons op zijn iPhone via Google Earth komt tonen waar de lost en found / admin van het park is. Bon, wij daarnaartoe en ik zeg nog tegen Petra, goed kijken dat hier niemand mee rondloopt, nog geen 2 stappen verder zie ik iemand lopen met een papierke, ne steen en mijn apparaat richting onze ex-bank. Diene brave Australier was een papierke gaan schrijven dat hij het ging brengen naar de lost en found en da ging hij op de bank vastzetten met diene steen. Ik super blij ben diene vent bijna beginnen kusseen en ben beginnen rondspringen en yessen tot groot jolijt van den Aussie, zijn Japanse vrouw en de brave iPhone meneer.
Daarmee is et dus dat jullie op de volgende post toch nog enkele fotos gaan kunnen zien. Ik denk dat Kannon mij een lesje wou leren maar het niet te erg heeft willen maken o;dat ik geen flash had gebruikt. Enfin, maar goed want ik was echt bijna depressief, den appareil zelf kon mij gestolen worden, die kost hier een derde van wat ik hem heb betaald in Belgie en in een nieuwere versie, maar dei fotos....

Enfin, ondertussen was het Paleis dicht en zijn we dus maar terugggewandeld en wat gaan eten, terug bij CoCoCurry omdat Leilani dat zo graag wou.

Voila se da was het weer, Mata Achta.

flits

fietsen

1 opmerking:

Unknown zei

ja Chris, wat niet mag, mag niet dus ook geen foto's trekken !! weet je nog in Califorië wat een cinema jullie gedaan hebben als papa een "épingle de sureté" wou meenemen van dat verlaten dorp !!!!!!!!! he wel voilà gij ook eens gestraft !!!!!!!